ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ: ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ Α'

ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ

Πρωτοπρ. Ιωάννου Σ. Ρωμανίδου (†) - Καθηγητού Πανεπιστημίου

Πρόλογος: Πρωτοπρ. Γεωργίου Δ. Μεταλληνού

Κοσμήτορα Θεολογικής Σχολής Πανεπηστημίου Αθηνών

Επιμέλεια σχόλια: Μοναχού Δαμασκηνού Αγιορείτου

Πρέπει να χαιρετισθεί ιδιαίτερα η έκδοση και παράδοση στο αναγνωστικό κοινό των πανεπιστημιακών παραδόσεων του γνωστού και τιμωμένου πανορθοδόξως δογματολόγου Καθηγητού, πρωτοπρεσβύτερου π. Ιωάννου Ρωμανίδου. Η μαγνητοφώνησή τους το α’ εξάμηνο του ακαδημαϊκού έτους 1983-1984 στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης γέννησε την ιδέα στον πιστό μαθητή του π. Ιωάννου, παραδοσιακό Μοναχό π. Δαμασκηνό Καρακαλληνό, να τις απομαγνητοφωνήσει και να τις προσφέρει στο ορθόδοξο πλήρωμα για την θεολογική κατάρτιση και πνευματική οικοδομή τους.

Ο διακεκριμένος πανεπιστημιακός διδάσκαλος και κληρικός προσέφερε μία Δογματική «άλλου είδους» πέρα από τα γνωστά ως τότε σχολαστικά πρότυπα, τον ακαδημαϊσμό και την νοησιαρχία, που βάραιναν ακόμη την πανεπιστημιακή μας Θεολογία. Ο λόγος του επαναδιατύπωνε την πατερική διδασκαλία, που δεν συνίσταται στην απλή παράθεση πατερικών χωρίων, αλλά στη διείσδυση στο πνεύμα και την εμπειρία τους, μέσα από την καρδιακή σχέση τους με τον Τριαδικό Θεό μας

ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟΝ: ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ

Πατερική Θεολογία

1.Τι είναι ο νους του ανθρώπου

2. Ποιος είναι «ψυχοπαθής», κατά τους πατέρες της εκκλησίας

3. Περί της αποκλίσεως της Δυτικής Χριστιανοσύνης ...

4. Τι είναι η Ορθοδοξία

5. Ο κοινωνικός σκοπός της Ορθοδοξίας

6. Ποια είναι η κατάστασις καταλλαγής με τον Θεό

7. Περί της εννοίας του δόγματος.

8. Περί της πτώσεως του Αδάμ

9. Ποια είναι η ουσία της ορθοδόξου παραδόσεώς μας

10. Η Ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία.

11. Ποιοι είναι οι θεολόγοι της Εκκλησίας.

12. Περί νοεράς προσευχής

13. Η επιστημονική μέθοδος θεολογίας και ποιος είναι ο θεόπνευστος

14. Περί θρησκείας

15. Περί των δύο πίστεων

16. Περί Απολογητικής στο θέμα της ψυχής

17. Περί των σκέψεων και νοημάτων στον άνθρωπο

18. Ποιο είναι το βασικό δόγμα της πατερικής παραδόσεως

19. Τι είναι η εμπειρία της θεώσεως

20. Περί έρωτος

21. Περί ορολογίας, ως και περί των ρητών και των νοημάτων στην θεολογία

22. Περί των δύο ειδών της αποκαλύψεως

23. Περί αντικειμενικότητος στην έρευνα και στην θεολογία

24. Ποια είναι η ραχοκοκκαλιά της ορθοδόξου παραδόσεως

25. Ποιος είναι ο «προφήτης» στην Καινή Διαθήκη

26. Περί του Μυστηρίου του Χρίσματος

27. Περί λαϊκών και κληρικών, ως και περί εκκλησίας

28. Περί Φραγκοκρατίας και περί Ησυχασμού

29. Περί «συντηρητικών» και «φιλελευθέρων»

30. Περί θεοπνευστίας

31. Περί του αν η ορθόδοξη θεολογία είναι θετικήεπιστήμη ή αν η ορθοδοξία είναι θρησκεία.

32. Περί της διαφοράς μεταξύ Ορθοδοξίας και αιρέσεως

33. Ποια είναι η μεταφυσική θεώρησις της θεολογίας

34. Περί θεώσεως

35. Ποιος είναι ο Θεός και ποιος είναι ο άνθρωπος

36. Ο Χριστός στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη

37. Περί της Αγίας Τριάδος - Ποιος είναι ο Θεός

38. Η αγία γραφή υπό το πρίσμα της δυτικής θεολογίας

39. Περί της ουσίας του Θεού

40. Πατερικές διακρίσεις στην Αγία Τριάδα

41. Διάκρισις μεταξύ ουσίας και ενεργείας του θεού

42. Περί του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας

43. Περί της Ενσαρκώσεως

44. Περί του μυστηρίου της Αγίας Τριάδος

45. Περί της εμπειρίας της θεώσεως και περί τωντριών σταδίων της πνευματικής ζωής

46. Περί των ενεργειών του Θεού

47. Η μεταφυσική θεώρησις της θρησκείας

48. Περί μοναχισμού

49. Ορθοδοξία και ιδεολογία

50. Περί Υπαρξισμού

51. Περί της θεολογίας

52. Στοχασμός στην Ορθόδοξη Θεολογία

53. Δυτική Θεολογία και μοντέρνα επιστήμη

54. Ποια είναι η διαφορά μεταξύ ορθοδόξων και αιρετικών

55. Ποιος είναι ο αληθινός θεολόγος

56. Περί προσευχής

57. Η σημερινή πνευματική κατάστασις στην Ελλάδα

58. Περί των συνόδων

59. Η ορθοδοξία ως επίσημη θρησκεία του ρωμαϊκού κράτους

60. Περί εκκλησιαστικής μουσικής

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ: ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ

61. Πως οι Πατέρες αντιμετώπισαν τους αιρετικούς

62. Περί της μεσαιωνικής φιλοσοφίας και τηςσχολαστικής θεολογίας.

63. Πώς οι Πατέρες θεολογούν

64. Τα θεμέλια της εμπειρίας της θεώσεως

65. Διάκρισις ουσίας και ενεργείας

66. Περί της υπάρξεως του θεού και περί της δημιουργίας του κόσμου.

67. Οι αιρετικοί και η διδασκαλία τους

Παραμπομπές

ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

Ἀπόδοση στὴ νέα Ἑλληνική: Ἱερομόναχος Βενέδικτος

Ἔκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου, Νέα Σκήτη, Ἅγιον Ὄρος

Καὶ οἱ στρατιῶτες ποὺ πολεμοῦν σὲ αὐτὸ τὸν πόλεμο εἶναι ὅλοι οἱ χριστιανοί, ὅπως μαθαίνουμε ἀπὸ αὐτὸ τὸ βιβλίο. Ἀρχιστράτηγος τῶν χριστιανῶν παρουσιάζεται ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, περιτριγυρισμένος μὲ ὅλους τοὺς χιλιάρχους καὶ ἑκατοντάρχους, δηλαδὴ μὲ ὅλα τὰ τάγματα τῶν «Ἀγγέλων καὶ τῶν Ἁγίων»· πεδίο ἀγῶνα καὶ τόπος καὶ πολεμήστρα, μέσα στὸν ὁποῖο ὁ πόλεμος αὐτὸς γίνεται, εἶναι ἡ ἴδια ἡ καρδιὰ καὶ ὅλος ὁ ἐσωτερικὸς ἄνθρωπος, καὶ χρόνος τοῦ πολέμου εἶναι ὅλη μας ἡ ζωή.

Ποιά πάλι εἶναι τὰ ὅπλα, μὲ τὰ ὁποῖα ἐξοπλίζει τοὺς στρατιῶτες του ὁ Ἀόρατος αὐτὸς Πόλεμος; Ἀκοῦστε· ἡ περικεφαλαία αὐτῶν καὶ τὸ σκουτάρι, εἶναι ἡ ἐκπληρωμένη δυσπιστία καὶ ἡ ἀπελπισία τοῦ ἑαυτοῦ τους. Ἡ σημαία τους καὶ τὸ σιδερένιο πουκάμισο, εἶναι τὸ θάρρος πρὸς τὸν Θεὸ καὶ ἡ βέβαιη ἐλπίδα. Ὁ θώρακας καὶ τὸ περιστήθιό τους, εἶναι ἡ μελέτη τῶν παθῶν τοῦ Κυρίου. Ἡ ζώνη τους εἶναι ἡ ἀποχὴ ἀπὸ τὰ σαρκικὰ πάθη. Τὰ ὑποδήματά τους, εἶναι ἡ ταπείνωσις καὶ ἡ ἐπίγνωσις τῆς ἀσθένειάς τους. Ἡ ἀσπίδα, δηλαδὴ τὸ καλκάνι τους, εἶναι ἡ ὑπομονὴ στοὺς πειρασμοὺς καὶ ἡ ἀπομάκρυνσις τῆς ἀμέλειας.

Ἡ μάχαιρα, ποὺ κρατᾶνε ἀπὸ τὸ ἕνα χέρι, εἶναι ἡ ἱερὰ προσευχή, τόσο ἡ λεγόμενη νοερὰ καὶ προφορική, ὅσο καὶ αὐτὴ ποὺ γίνεται μὲ τὴν μελέτη. Καί, τρίλογχο κοντάρι, ποὺ κρατοῦνε ἀπὸ τὸ ἄλλο χέρι, εἶναι τὸ νὰ μὴ κάνουν συγκατάθεσις στὸ πάθος, ποὺ τοὺς πολεμεῖ, νὰ τὸ διώχνουν μὲ ὀργὴ καὶ νὰ τὸ μισοῦν καὶ νὰ τὸ συχαίνωνται ἀπὸ τὴν καρδιά τους. Τροφή τους, ἀπὸ τὴν ὁποία παίρνουν γιὰ νὰ δυναμώνουν ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν, εἶναι ἡ συνεχὴς μετάληψις τῆς θείας Κοινωνίας, τόσο τῆς θείας μυσταγωγίας τοῦ θυσιαστηρίου, ὅσο καὶ τῆς νοερᾶς, καὶ ἀέρας φωτεινὸς καὶ ἀνέφελος, μέσα ἀπὸ τὸν ὁποῖο βλέπουν ἀπὸ μακριὰ τοὺς ἐχθρούς, εἶναι ἡ παντοτινὴ γύμνασις τοῦ νοῦ στὸ νὰ γνωρίζῃ σωστὰ τὰ πράγματα καὶ ἡ παντοτεινὴ γύμνασις τῆς θελήσεως, στὸ νὰ θέλῃ μόνον νὰ εὐαρεστῇ τὸ Θεό, καὶ ἡ εἰρήνη τῆς καρδιᾶς καὶ ἡ ἡσυχία.

ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄

Σε τι βρίσκεται η χριστιανική τελειότητα. Για να την αποκτήση κάποιος, πρέπει να πολεμά. Τα τέσσερα αναγκαία σ αυτόν τον πόλεμο

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄.

Δεν πρέπει να εμπιστευώμαστε, ούτε να δίνουμε θάρρος ποτέ στον εαυτό μας

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄.

Η ελπίδα και η εμπιστοσύνη στον Θεό.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ΄.

Πως μπορεί να γνωρίσει κάποιος εάν εργάζεται με την μη εμπιστοσύνη στον εαυτό του και με την ολοκληρωτική ελπίδα στον Θεό.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ε΄.

Το λάθος που κάνουν πολλοί νομίζοντας ως αρετή την μικροψυχία

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤ΄

Άλλες εμπειρίες, μέσα από τις οποίες αποκτάται η απιστία στον εαυτό μας και η εμπιστοσύνη και το θάρρος στο Θεό

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ζ΄.

Πως πρέπει να εκπαιδεύουμε το νού μας, για να τον φυλάμε από την αμάθεια

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η΄

Γιατί δεν διακρίνουμε σωστά τα πράγματα και με ποιόν τρόπο μπορούμε να τα γνωρίζουμε

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ΄.

Πως πρέπει να φυλάμε το νού μας από την πολυπραγμοσύνη και την περιέργεια

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι΄.

Πως πρέπει να εξασκούμε τη θέλησί μας για να θέλη σε όλες μας τις εσωτερικές και εξωτερικές πράξεις, ως τελειωτικό σκοπό μόνο την ευχαρίστησι του Θεού

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΑ΄.

Μερικές σκέψεις που παρακινούν την επιθυμία του ανθρώπου να θέλη να κάνη σε κάθε πράγμα το θέλημα του Θεού

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΒ΄.

Τα πολλά θελήματα και οι επιθυμίες, που υπάρχουν στον άνθρωπο και η μάχη που υπάρχει ανάμεσά τους

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΓ΄.

Πως πρέπει να πολεμά κάποιος εναντίον της παραλόγου θελήσεως των αισθήσεων και σχετικά με τις πράξεις που πρέπει να πραγματοποιήση η θέλησις, προκειμένου να αποκτήση τις συνήθειες των αρετών

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΔ΄.

Τι πρέπει να γίνεται, όταν η ανώτερη λογική θέλησις φαίνεται νικημένη από την παράλογη και κατώτερη και από τους εχθρούς

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΕ΄.

Πρέπει να πολεμά κανείς με όλες του τις δυνάμεις και παντοτεινά και γενναία

ΚΕΦΑΛΑΙΟ IΣΤ΄.

Μέ ποιό τρόπο ξημερώνοντας πρέπει να βγαίνη στη μάχη το πρωί ο στρατιώτης του Χριστού για να πολεμά

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΖ΄.

Μέ ποιά τάξι πρέπει να πολεμούμε εναντίον των παθών μας

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΗ΄.

Πως πρέπει να πολεμά κάποιος αντίθετα στα ξαφνικά κινήματα των παθών

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΘ΄.

Πως πρέπει να πολεμά κανείς κατά των σαρκικών παθών

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Κ΄.

Πως πρέπει να πολεμά κάποιος εναντίον της αμελείας

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑ΄.

Η διόρθωσις των εξωτερικών αισθήσεων. Και με ποιό τρόπο μπορεί κάποιος να περάση από αυτές στη θεωρία και δοξολογία του Θεού

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΒ΄

Τα ίδια αισθητά πράγματα που είπαμε, μας χρησιμεύουν ως μέσα και όργανα, για να διορθώνουμε τις αισθήσεις μας, εάν περνά από αυτά στη μελέτη του σαρκωθέντος Λόγου και στα μυστήρια της ζωής και του πάθους του

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΓ΄

Πως πρέπει να διορθώνουμε τις αισθήσεις μας με άλλους τρόπους, όταν μας παρουσιάζωνται τα ορατά αντικείμενά τους

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΔ΄

Πως πρέπει να κυβερνάμε τη γλώσσα μας

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΕ΄

Πως πρέπει να διορθώνουμε την φαντασία και την ενθύμησί μας

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΣΤ΄

Ο στρατιώτης του Χριστού πρέπει να αποφεύγη με όλη του τη δύναμι τις ταραχές και ενοχλήσεις, αν θέλη να πολεμήση καλά τους εχθρούς του

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΖ΄

Τι πρέπει να κάνουμε, όταν είμαστε πληγωμένοι

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΗ΄

Ποιά τακτική έχει ο διάβολος στο να πολεμά γενικά και να παραπλανά ανθρώπους διαφόρων καταστάσεων

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΘ΄

Ο πόλεμος και η απάτη που χρησιμοποιεί ο διάβολος για εκείνους που κρατάει στην υπηρεσία της αμαρτίας

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Λ΄

Ο πόλεμος και η απάτη, που μεταχειρίζεται ο διάβολος για εκείνους που γνωρίζουν το κακό τους και θέλουν να ελευθερωθούν. Και γιατί οι αποφάσεις μας πολλές φορές δεν φέρνουν το αποτέλεσμά τους

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΛΑ΄

Η απάτη που χρησιμοποιεί ο εχθρός, για εκείνους που νομίζουν ότι βαδίζουν στην τελειότητα

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΛΒ΄

Ο πόλεμος και η απάτη που χρησιμοποιεί ο διάβολος, για να εγκαταλείψουμε τον δρόμο της αρετής που βαδίζουμε

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΛΓ΄

Η τελευταία απάτη, που χρησιμοποιεί ο διάβολος, για να μας γίνωνται αιτία κακίας οι αρετές που αποκτήσαμε

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΛΔ΄

Μερικές γνώσεις που είναι χρήσιμες, για να νικήσουμε τα πάθη και να ακοκτήσουμε νέες αρετές

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΛΕ΄

Οι αρετές πρέπει να αποκτώνται σταδιακά, βαθμηδόν και πρώτα πρέπει να απασχολούμαστε με την μία και κατόπιν με την άλλη

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΛΣΤ΄

Μέ ποιά μέσα αποκτούνται οι αρετές και Πως πρέπει να κυβερνούμαστε για να εξασκούμαστε κάποιον καιρό σε μία μόνο

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΛΖ΄

Ότι πρέπει να προχωρούμε με φροντίδα και επιμέλεια παντοτινή στην άσκησι της αρετής

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΛΗ΄

Έχοντας υποχρέωσι να αγωνιζώμαστε πάντα τον αγώνα των αρετών, δεν πρέπει να αποφεύγουμε εκείνα, που μας γίνονται αφορμές για να τα αποκτήσουμε

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΛΘ΄

Πρέπει να αγαπάμε όλες τις αφορμές, που προξενούν την απόκτησι των αρετών και περισσότερο εκείνες που φέρνουν περισσότερες δυσκολίες

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Μ΄

Πως μπορούμε σε διάφορες αφορμές να χρησιμοποιήσουμε την άσκησι μιας και της αυτής αρετής

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΑ΄

Ο καιρός που πρέπει να βάλλουμε στην εξάσκησι κάθε αρετής· και περί των σημείων της προκοπής μας

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΒ΄

Δεν πρέπει να επιθυμούμε πολλά για να ελευθερωθούμε από τα βάσανα που υποφέρουμε με υπομονή. Και Πως πρέπει να κυβερνούμε όλες μας τις επιθυμίες, για να είμαστε ενάρετοι

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΓ΄

Πως πρέπει να αντιστεκώμαστε στον διάβολο, όταν προσπαθή να μας παραπλανση με την αδιακρισία

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΔ΄

Η υπόληψις του εαυτού μας και η παρακίνησις του διαβόλου μας κάνουν να κρίνουμε με αυθάδεια τον πλησίον. Πως πρέπει να αντιστεκώμαστε σε αυτά

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΕ΄

Η προσευχή

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΣΤ΄

Τι είναι η νοερή προσευχή και Πως πρέπει να γίνεται

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΜΖ΄

Η προσευχή που γίνεται δια μέσου μελέτης και θεωρίας

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΜΗ΄

Άλλος τρόπος προσευχής δια μέσου μελέτης

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΜΘ΄

Τρόπος προσευχής δια μέσου της Θεοτόκου Μαρίας

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ν΄

Μερικές σκέψεις για να προστρέχουμε στην Θεοτόκο με πίστι και θάρρος

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΝΑ΄

Πως πρέπει να μελετά κανείς και να προσεύχεται δια μέσου των Αγγέλων και όλων των Αγίων

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΝΒ΄

Η μελέτη των παθών του Κυρίου προξενεί διάφορες διαθέσεις και θεοφιλή πάθη στην καρδιά μας

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΝΓ΄

Οι ωφέλειες που μπορούμε να δεχθούμε από την μελέτη του Εσταυρωμένου και η μίμησις των αρετών του

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α´

Τὸ πανάγιο μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β´

Πῶς πρέπει κανεὶς νὰ δέχεται τὸ πανάγιο Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, δηλαδὴ πῶς πρέπει νὰ δέχεται μυστηριακὰ τὸν Χριστό.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ´

Πῶς πρέπει νὰ ἐτοιμαζώμαστε γιὰ τὴν κοινωνία, γιὰ νὰ παρακινηθοῦμε στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ´

Ἡ Πνευματικὴ καὶ νοερὴ Κοινωνία, δηλαδή, πῶς κοινωνεῖται νοερὰ καὶ πνευματικὰ ὁ Χριστός.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε´

Ἡ ἀπόδοσις χαρίτων καὶ εὐχαριστίας

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤ´

Ἡ νοητὴ προσφορά, δηλαδὴ πῶς πρέπει κανεὶς νὰ προσφέρῃ νοερὰ τὸν ἑαυτό του καὶ κάθε του ἔργο στὸν Θεό.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ´

Ἡ αἰσθητὴ εὐλάβεια καὶ ἡ ψυχρότητα καὶ ξηρασία τῆς εὐλάβειας αὐτῆς

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η

Ἡ ἐξέτασις τῆς συνειδήσεως

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ´

Πῶς πρέπει νὰ προετοιμαζώμαστε ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν ποὺ μᾶς πολεμοῦν κατὰ τὸν καιρὸ τοῦ θανάτου.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι´

Ποιὲς εἶναι οἱ τέσσερες προσβολὲς ποὺ μᾶς φέρνουν οἱ ἐχθροί μας κατὰ τὴν ὥρα τοῦ θανάτου. Καὶ πρῶτα ἡ προσβολὴ τῆς πίστεως καὶ ἡ θεραπεία της.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΑ´

Ἡ προσβολὴ τῆς ἀπογνώσεως καὶ ἡ ἰατρεία της.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ´

Ἡ προσβολὴ τῆς κενοδοξίας καὶ ἡ ἰατρεία της

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ´

Ἡ προσβολὴ τῶν φαντασιῶν καὶ ἡ ἰατρεία της

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ´

Ἡ πνευματικὴ εἰρήνη τῆς καρδιᾶς

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΕ´

Ἡ φροντίδα ποὺ πρέπει νὰ ἔχῃ ἡ ψυχὴ γιὰ νὰ εἰρηνεύῃ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΣΤ´

Αὐτὴ ἡ εἰρηνικὴ κατοικία οἰκοδομῆται σιγὰ σιγά

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΖ´

Ἡ ψυχὴ πρέπει νὰ ἀποφεύγῃ κάθε τιμὴ καὶ νὰ ἀγαπᾷ τὴν ταπείνωσι καὶ τὴν πτωχεία τοῦ Πνεύματος, μὲ τὴν ὁποία ἀποκτᾶται ἡ εἰρήνη τῆς ψυχῆς

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΗ´

Ἡ ψυχὴ πρέπει νὰ διατηρῆται σὲ νοερὴ μοναξιὰ καὶ ἡσυχία, γιὰ νὰ φέρῃ ὁ Θεὸς τὴν δική του εἰρήνη μέσα της

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΘ´

Ἡ φρόνησις ποὺ πρέπει νὰ ἔχουμε στὴν ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον, γιὰ νὰ μὴ μᾶς προκαλέσῃ ἐνόχλησι στὴν εἰρήνη αὐτή.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Κ´

Ἡ ψυχὴ ἀφοῦ ἀπογυμνωθῆ ἀπὸ τὴν θέλησί της, πρέπει νὰ στέκεται ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΑ´

Δὲν πρέπει κανεὶς νὰ ζητᾷ τροφὲς οὔτε κάτι ποὺ προξενεῖ ὄρεξι, ἀλλὰ μόνον τὸν Θεὸ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΒ´

Ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ δὲν πρέπει νὰ ἀνησυχῇ καὶ ὅταν ἀκόμη αἰσθάνεται μέσα του κάποια ἀντίστασι γιὰ τὴν εἰρήνη ποὺ προαναφέραμε

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΓ´

Ποιά εἶναι ἡ ἐπιμέλεια τὴν ὁποία ἔχει ὁ διάβολος γιὰ νὰ ἐνοχλήσῃ τὴν εἰρήνη αὐτὴ τῆς ψυχῆς μας. Ἐμεῖς πρέπει νὰ ἀποφεύγουμε τὶς πανουργίες καὶ τὶς ἀπάτες του

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΔ´

Ἡ ψυχὴ δὲν πρέπει νὰ συγχίζεται γιὰ τοὺς ἐσωτερικοὺς πειρασμοὺς καὶ λογισμούς

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΕ´

Οἱ πειρασμοὶ δόθηκαν ἀπὸ τὸν Θεὸ γιὰ ὠφέλειά μας

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΣΤ´

Ποιά ἰατρεία πρέπει νὰ μεταχειριζώμαστε γιὰ νὰ μὴν ἐνοχλούμαστε στὰ σφάλματα καὶ τὶς ἀδυναμίες μας

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΖ´

Ἡ ψυχὴ πρέπει νὰ εἰρηνεύῃ καὶ νὰ προοδεύῃ χωρὶς νὰ χάνῃ καιρὸ

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

ΕΦΟΔΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Πρωτοπρ. Αντωνίου Γ. Αλεβιζόπουλου Δρ. Θεολογίας Δρ. Φιλοσοφίας

Με ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση παραδίδουμε στο αναγνωστικό κοινό την έκτη έκδοση του παρόντος βιβλίου. Η υποδοχή που είχε από τον Ορθόδοξο χριστεπώνυμο λαό ήταν αξιοθαύμαστη και οι κριτικές που γράφησαν και ελέχθησαν εκ μέρους κορυφαίων Ορθοδόξων θεολογικών προσωπικοτήτων ήταν λίαν θετικές.

Ο μακαριστός π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος

Εφόδιον Ορθοδοξίας

Η σωτήριος Αλήθεια

Η γνώσις τής Αληθείας

Αι θείαι ενέργειαι

Ο Θεός τής αποκαλύψεως

Το έργον του Τριαδικού Θεού εντός του χρόνου

Η εικών του Τριαδικού Θεού

Η πτώσις

Η ανόρθωσις

Το πρόσωπον του Θεανθρώπου

Το πρόσωπον του Αγίου Πνεύματος

Η Παναγία Μητέρα ολόκληρου του κόσμου

Η Εκκλησία, Σώμα Χριστού

Η μετάνοια εις την ζωήν μας

Η ιερά παρακαταθήκη της Εκκλησίας

Η ενσωμάτωσις του ανθρώπου εις την Εκκλησίαν

Η θέσις των λαϊκών εις την Εκκλησίαν

Το Ειδικόν Χάρισμα της Ιερωσύνης

Η σύναξις των διεσκορπισμένων

Η Ενορία μας

Η μετάνοια εις την ζωήν μας

Το μυστήριον του ιερού Ευχελαίου

Το χάρισμα του γάμου

Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας

Αι Άγιαι Εικόνες

Ο Τίμιος Σταυρός

Η μεταμόρφωσις τού κόσμου

ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΕΣ ΚΑΤΗΧΗΣΕΙΣ

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΩΣΗΦ

Ο λόγος, προφορικός ή γραπτός, αποτελεί κατά την Αγίαν Γραφήν και την πατερικήν παράδοσιν το κυριώτερο μέσο μεταδόσεως της «καινής εν Χριστώ ζωή». Η οντολογική μεταμόρφωσις ή θέωσις είναι μία πνευματική γέννησις του ανθρώπου. Τα τέκνα ονομάζονται μαθηταί, ο δε πατήρ αποκαλείται διδάσκαλος. Ο Απ. Παύλος συνδέει την γέννησιν των πνευματικών του τέκνων, Κορινθίων, με τον ευαγγελικόν λόγον. «Εάν γαρ μυρίους παιδαγωγούς έχητε εν Χριστώ, αλλ ου πολλούς πατέρας. Εν γαρ Χριστώ Ιησού δια του ευαγγελίου εγώ υμάς εγέννησα». (Α Κορ. δ΄, 15). Εν τη Καινή Διαθήκη τονίζεται η κατ εξοχήν αναγεννητική δύναμις του λόγου του Θεού.

Βατοπεδινές Κατηχήσεις

Βατοπαιδινές Κατηχήσεις

1. Αποταγή και ξενιτεία

2. Η περιεκτική μετάνοια

3. Θέλημα, αυταπάρνηση και ταπείνωση

4. «Τω πνεύματι ζέοντες, τω Κυρίω δουλεύοντες»

5. Η κοινοβιακή ζωή

6. Πιστοί οικονόμοι στα πνευματικά και στα υλικά α...

7. Το ομολογιακό στοιχείο της μοναχικής ζωής

8. «Σχολάσατε και γνώτε»

9. Η ακριβής «εν Χριστώ» πορεία μας

10. Το νόημα της κένωσης του θείου Λόγου

11. Πιστοί στην πατερική μας παράδοση

12. Οι σωματικές πράξεις της μετάνοιας

13. «Αποθέμενοι τον παλαιόν άνθρωπον»

14. Οι εντολές των μακαρισμών του Κυρίου

15. Βία, ο δρόμος του Θεού

16. Η θεραπεία του τριμερούς της ψυχής, οι θλίψεις...

17. Οι γίγαντες των παθών και ο δικός μας αγώνας

18. Λεπτομέρειες του πνευματικού πολέμου

19. Πρακτικές νουθεσίες και περί θείας δικαιοσύνης...

20. Ο νοητός πόλεμος και η νέκρωση των παθών

21. Μη χάνετε το θάρρος σας

22. «Υπομονής έχομεν χρείαν»

23. Ο εύκολος δρόμος της Υπακοής

24. Έχουμε ένδυμα γάμου;

25. «Δια πίστεως περιπατούμεν»

26. Στροφή προς το «έσω άνθρωπον»

27. Χρειάζεται προσπάθεια και πείρα

28. Η τήρηση του νου και το μυστήριο της Θείας Ευχ...

29. Να αποκτήσουμε ελευθερία

30. Ο πνευματικός νόμος

31. Η μακάρια υπακοή

32. Να αποφεύγουμε τα αίτια και να υπομένουμε με κ...

33. Η εσωστρέφεια, ένα δυνατό όπλο

34. Ίαση και θεραπεία του ανθρώπου

35. Συνήθισε τη γλώσσα σου να λέει «συγχώρησον»

36 .Το «υποπίπτον φρόνημα»

37. «Νήψατε, γρηγορήσατε»

38. «Προθύμως αναβαίνετε»

39. «Ίδε την ταπείνωσίν μου και τον κόπον μου»

40. «Εξομολογείσθε τω Κυρίω»

ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΣΥΜΒΟΛΟΥ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

ΕΚΔΟΣΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Το βιβλίο αυτό γράφτηκε από μια έντονη επιθυμία, που από πολύ παλαιά είχαμε, να δώσουμε στη δημοσιότητα μια σύντομη εξήγηση των δογματικών αληθειών της πίστεως, όπως αυτές περιέχονται στο ιερό Σύμβολο της Πίστεώς μας. Ξεκινήσαμε από τη βασική αρχή ότι το χριστεπώνυμο πλήρωμα της Εκκλησίας πρέπει να γνωρίζει τα δόγματα της πίστεώς του και να τ’ αγαπά σαν τον πολυτιμότερο θησαυρό που μπορεί να αποκτήσει πάνω στη γη, θησαυρό που δεν χάνεται, αλλ’ είναι ταμιευμένος στις πνευματικές τράπεζες τού ουρανού. Γιατί έτσι μονάχα θα είναι σε θέση να τα υπερασπίζεται από τις προσβολές των αιρέσεων και των άλλων θεωρημάτων τού κόσμου που κινούνται έξω και ενάντια στην αλήθεια τού Ευαγγελίου, και είναι τόσο συχνά στην ταλαίπωρη εποχή που ζούμε και στον τόπο μας· κυρίως όμως να τα θέτει ενσυνείδητα ως κανονιστική αρχή της ζωής του, ως θεμέλιο της πνευματικής του οικοδομής, μέχρις ότου καταντήσει εις «άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας τού πληρώματος τού Χριστού».

Εξήγηση του Ιερού Συμβόλου τής Πίστεως

1. «Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα, παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γής, ορατών τε πάντων και αοράτων».

2. «Και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστον, τον Υιόν τού Θεού τον μονογενή, τον εκ τού Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων. Φώς εκ φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, ομοούσιον τώ Πατρί, δι ου τα πάντα εγένετο».

3. «Τόν δι ημάς τους ανθρώπους και διά την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος αγίου και Μαρίας της Παρθένου και ενανθρωπήσαντα».

4. «Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου και παθόντα και ταφέντα».

5. «Και αναστάντα τή τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς».

6. «Και ανελθόντα εις τους ουρανούς και καθεζόμενον εκ δεξιών τού Πατρός».

7. «Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς, ού της βασιλείας ουκ έσται τέλος».

8. «Και εις το Πνεύμα το άγιον, το κύριον, το ζωοποιόν, το εκ τού Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν διά των προφητών».

9. «Εις μίαν, αγίαν, καθολικήν και αποστολικήν Εκκλησίαν».

10. «Ομολογώ εν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών».

11.«Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών».

12 . «Και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. Αμήν».

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΟΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Γιά τήν Πίστη μαςΤό βιβλίο αὐτό ἀπαντᾶ περιληπτικά σέ ἐρωτήματα ἀπό τόν χῶρο τῶν θεολογικῶν μαθημάτων τῆς Δογματικῆς, τῆς συγκριτικῆς Συμβολικῆς καί τῆς ῾Ιστορίας τῶν Δογμάτων. Καί τά τρία ἀσχολοῦνται μέ τάἱερά δόγματα τῆς πίστεως· ἡ μέν Δογματική (ὁ κορμός τῆς θεολογικῆς ἐπιστήμης) μελετώντας τα συστηματικά· ἡ δέ Συμβολική σέ συγκριτική σχέση μέ τά δόγματα τῶν ἑτερόδοξων ᾿Εκκλησιῶν· καί ἡ῾Ιστορία τῶν Δογμάτων στή μορφολογική τους ἀνέλιξη ἀπό τότε πού καταβλήθηκαν μέχρι σήμερα.

Περιεχόμενα

Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Η ΠΛΗΡΩΣΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ

ΤΑ ΜΕΣΑ ΤΗΣΧΑΡΙΤΟΣ

α. ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ

β. ΤΟ ΧΡΙΣΜΑ.

γ. Η ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ.

Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

ΚΑΛΛΙΣΤΟΣ ΓΟΥΕΑΡ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΔΙΟΚΛΕΙΑΣ

Δείκτες στήν οδό

"Εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή". (Ιωαν. 14,6)

"Η Εκκλησία δεν μας δίνει ένα σύστημα, αλλά ένα κλειδί• δεν μας δίνει ένα σχέδιο της Πολιτείας του Θεού, αλλά το μέσο για να μπούμε σ' αυτήν. Ίσως κάποιος χάσει το δρόμο μου γιατί δεν έχει σχέδιο. Αλλά ό,τι δει, θα το δει δίχως μεσολαβητή, θα το δει άμεσα, θα είναι πραγματικό γι' αυτόν• ενώ αυτός που έχει μελετήσει μόνο το σχέδιο κινδυνεύει να μείνει απ' έξω και να μη βρει πράγματι τίποτα".

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Ο Ορθόδοξος Δρόμος
1. Ο Θεός ως Μυστήριο
2. Ο Θεός ως Τριάς
3. Ο Θεός ως Δημιουργός
4. Ο Θεός ως Άνθρωπος
5. Ο θεός ως Πνεύμα
6. Ο Θεός ως Προσευχή
7. Επίλογος. Ο Θεός ως Αιωνιότητα

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΑΓ. ΒΛΑΣΙΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ

Ο σύγχρονος άνθρωπος κουρασμένος και απογοητευμένος από τα διάφορα προβλήματα που τον βασανίζουν ζητά μια ανάπαυση, μια αναψυχή. Ουσιαστικά ζητά θεραπεία της ψυχής του γιατί εκεί αισθάνεται κυριολεκτικά το πρόβλημα. Βιώνει ένα «ψυχοπλάκωμα».

Ορθόδοξη Ψυχοθεραπεία

Η Ορθοδοξία ως θεραπευτική επιστήμη

Ο Ορθόδοξος θεραπευτής

Οι τρεις βαθμοί της ιερωσύνης

3. Πνευματική ιερωσύνη

Ορθόδοξη ψυχοθεραπεία

Ασθένεια και νέκρωση της ψυχής

Θεραπεία του νου

Χαρακτηρισμοί της καρδιάς

γ) Λογική και λογισμοί

ΙΙ) Οι λογισμοί

Αποτελέσματα των λογισμών

Ορθόδοξη Παθολογία

2. Διαίρεση και εξέλιξη των παθών

3. Θεραπεία των παθών

4. Απάθεια

Η ησυχία ως μέθοδος θεραπείας

2. Ησυχασμός

3. Αντιησυχασμός

Ορθόδοξη γνωσιολογία

Η γνώση του Θεού κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά

Προσευχές

ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ
(στην δημοτική)
Μάξιμος ο Ομολογητής
Εισαγωγὴ - Σχόλια: πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Στανιλοάε,
Μετάφραση: Ἰγνάτιος Σακαλὴς.

Πῶς γίνεται ὁ σοφὸς σοφώτερος, ὅταν λάβη κάποια ἀφορμή, καὶ πῶς ὁ δίκαιος προκόβει στὴ γνώση, ὅταν μάθη, ὅπως ἀναφέρει ἡ θεία Παροιμία, σὺ ὁ ἴδιος, πιὸ σεβαστέ μου ἀπ' ὅλους, μοῦ ἔδειξες ὁλοκάθαρα μέσα στὴν ἴδια μου τὴν ἐμπειρία. Μοῦ ἔμαθες ἔμπρακτα ὅσα μὲ σοφία ὑποδηλώνει ὁ θεῖος λόγος. Μὲ ἄκουσες νὰ ἐκθέτω κάποτε, ὅπως μποροῦσα, ἐπιτροχάδην, μιὰ ἐπιτομὴ τῶν θαυμαστῶν μυστικῶν θεωριῶν ἑνὸς ἄλλου μεγάλου γέροντα, μὲ ἀληθινὴ σοφία στὰ θεῖα, σχετικὰ μὲ τὴν ἁγία Ἐκκλησία καὶ τὴν ἁγία σύναξη, ποὺ πραγματοποιεῖται σ' αὐτή. Καὶ περισσότερο ἀπὸ ὅσο ὁ δάσκαλος ἀπὸ τὸ μαθητή, μοῦ ἐζητοῦσες ἀμέσως μὲ ἐπιμονὴ νὰ σοῦ κάνω γραφτὴ ὅλων αὐτῶν τὴν ἔκθεση. Ἤθελες νὰ ἔχης τὸ γραφτὸ σὰν ἀντιφάρμακο τῆς λήθης καὶ τῆς μνήμης ἐνισχυτικό, ἐπειδή, ἔλεγες, βρίσκει στὸ χρόνο αὐτὴ τὸ φυσικό της δαμαστή. Ἀνεπαίσθητα, ἔλεγες, μὲ τὴν παρέμβαση τῆς λήθης, μπορεῖ αὐτὸς ν' ἀφαιρέση τοὺς τύπους καὶ τὶς εἰκόνες ὅποιου μέσα μας βρίσκεται καλοῦ. Γι' αὐτὸ ἔχει ἀνάγκη ἡ μνήμη ὁπωσδήποτε ἀπὸ ἕνα μέσο νὰ τὴν ἀνανεώνη, τὸ μέσο ἐκεῖνο πού, φυλάγοντας παντοτινὰ ἀκμαία τὴ δύναμη τοῦ λόγου, ἔχει ἀπὸ τὴ φύση του τὴν ἰδιότητα νὰ συντηρῆ τὴ μνήμη ἀνεπηρέαστη κι ἀπαραμείωτη. Πόσο τώρα εἶναι σοφώτερο, ἀπὸ τὴν ἁπλῆ ἀκρόαση, νὰ ἐπιζητῆς καὶ τὴ μόνιμη ἐξασφάλιση ὅσων ἄκουσες, τὸ ξέρει βέβαια κάθε ἄνθρωπος, ποὺ λίγο μόνο νοιάζεται γιὰ τὴ λογικὴ εὐγένειά του καὶ δὲν εἶναι ὁλότελα ξένος ἀπὸ τὴν οἰκειότητα μὲ τὸ λόγο.

    Προοίμιο

    A'. Πῶς καὶ μὲ ποιὸ τρόπο ἡ ἅγια Ἐκκλησία εἶναι εἰκόνα καὶ τύπος τοῦ Θεοῦ

    Β'. Γύρω ἀπὸ τὸ πῶς καὶ μὲ ποιὸ τρόπο ἡ ἁγία Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ εἶναι εἰκόνα τοῦ κόσμου τοῦ συγκροτημένου ἀπὸ ὁρατὲς κι ἀόρατες ὀντότητες

    Γ'. Ὅτι ἡ ἁγία Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ εἶναι εἰκόνα καὶ μόνον τοῦ αἰσθητοῦ κόσμου

    Δ'. Πῶς καὶ μὲ ποιὸ τρόπο γίνεται ἡ συμβολικὴ ἀπεικόνιση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὴν ἁγία Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ εἰκονισμὸς τῆς Ἐκκλησίας σὰν ἀνθρώπου ἀπ' αὐτὸν

    Ε'. Πῶς καὶ μὲ ποιὸ τρόπο πάλι ἡ ἁγία Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ εἶναι εἰκόνα καὶ τύπος τῆς ψυχῆς καθ' ἑαυτὴ

    Στ'. Πῶς καὶ μὲ ποιὸ τρόπο λέγεται ἄνθρωπος καὶ ἡ ἁγία Γραφὴ

    Ζ'. Πῶς ὁ κόσμος λέγεται ἄνθρωπος καὶ πῶς ὁ ἄνθρωπος κόσμος

    Η'. Τί συμβολίζει ἡ πρώτη εἴσοδος τῆς ἁγίας σύναξης καὶ τί ὅσα τελοῦνται ἐπειτ' ἀπ' αὐτὴ

    Θ'. Τί φανερώνει καὶ ἡ εἴσοδος τοῦ λαοῦ μέσα στὴν ἁγία Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ

    Ι'. Τί συμβολίζουν τὰ θεῖα ἀναγνώσματα
    ΙΑ'. Τί συμβολίζουν τὰ θεῖα ψάλματα

    ΙΒ'. Ποιὰ σημασία ἔχουν οἱ ἀναφωνήσεις πρὸς τὴν εἰρήνη

    ΙΓ'. Τίνος καθενὸς χωριστὰ εἶναι σύμβολο ἡ ἀνάγνωση τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου καὶ οἱ μυστικὲς εὐχὲς ἔπειτ' ἀπ' αὐτὴ

    ΙΔ'. Τίνος σύμβολο εἶναι καὶ στὴ γενικὴ σημασία της ἡ θεία ἀνάγνωση τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου

    ΙΕ'. Τίνος σύμβολο εἶναι τὸ κλείσιμο τῶν θυρῶν τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας, ποὺ γίνεται μετὰ τὸ ἅγιο Εὐαγγέλιο

    ΙΣτ'. Τί σημαίνει ἡ εἴσοδος τῶν Ἁγίων Μυστηρίων

    ΙΖ'. Τίνος σύμβολο εἶναι ὁ θεῖος ἀσπασμὸς

    ΙΗ'. Τί σημαίνει τὸ θεῖο σύμβολο τῆς πίστεως

    ΙΘ'. Τί σημαίνει ἡ δοξολογία τοῦ Θεοΰ μὲ τὸν Τρισάγιο ὕμνο

    Κ'. Τίνος σύμβολο εἶναι ἡ ἁγία Προσευχὴ τοῦ «Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς»

    ΚΑ'. Τί σημαίνει τὸ τέλος τῶν ὕμνων τῆς μυστικῆς λατρείας «Εἷς ἅγιος, εἷς Κύριος» καὶ τὰ λοιπὰ

    ΚΒ'. Πῶς καὶ μὲ ποιὸ τρόπο καὶ ἡ ψυχὴ καθ’ ἑαυτὴ θεωρεῖται μὲ ὅσα εἰπώθηκαν ὅτι θεοποιεῖ καὶ τελειοποιεῖ τὸν καθένα χωριστὰ

    ΚΓ'. Ἡ πρώτη εἴσοδος τῆς ἁγίας σύναξης εἶναι σύμβολο τῶν ψυχικῶν ἀρετῶν

    ΚΔ'. Ποιὰ μυστήρια ἐνεργεῖ κι ἀποτελειώνει μὲ ὅσα τελοῦνται κατὰ τὴν ἁγία σύναξη ἀνάμεσα στοὺς πιστούς, ποὺ μὲ πίστη συναθροίζονται, ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ παραμένει

    Ἀνακεφαλαίωση

Η ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΝΟΣΗΜΑΤΩΝ

Ένα πολύ αξιόλογο βιβλίο κυκλοφόρησε πρόσφατα από την Αποστολική Διακονία με τίτλο

«Η θεραπευτική των πνευματικών νοσημάτων - Εισαγωγή στην ασκητική παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας».

Το βιβλίο αποτελεί καρπό βαθιάς θεολογικής μελέτης και ορθόδοξης βιοτής ενός ανθρώπου με πολλές σπουδές και πατερικό φρόνημα. Ο Jean-Claude Larchet είναι διδάκτωρ Φιλοσοφίας και διδάκτωρ Θεολογίας του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου· επιπλέον, έχει σπουδές στην ψυχοπαθολογία και κλινική εμπειρία στον ψυχιατρικό χώρο.

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Γλυφάδας

Αποσπάσματα Βιβλίου

Η θεραπευτική τών πνευματικών νοσημάτων

ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ

ΧΡΙΣΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ

Θεολόγου-Φιλολόγου - Καθηγητού

Και σήμερον εμφανίζονται οι αιρετικοί κραδαίνοντας την Αγία Γραφή και δημιουργούν στους αδαείς την εντύπωση πως τάχα αντλούν απ' αυτήν τις διδασκαλίες τους, ότι δήθεν συμφωνούν με το λόγο του Θεού. Ας δούμε όμως πώς έχουν τα πράγματα στη σωστή τους θέση. Ο Θεός δεν έδωσε γενικά, αόριστα και αδιάκριτα την Αγία Γραφή στην ανθρωπότητα.

Αγία Γραφή και Αιρετικοί Προτεστάντες

Εκ τής συμβολικής τού J.A Moehler περί τής Εκκλησίας

Περί τής Εκκλησίας ώς ερμηνέως τής Γραφής

Διαφορά μορφής ανάμεσα στήν διδασκαλία τής Γραφής

Χειροτονία εσωτερική

Παράδοση υπό στενή έννοια

ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ της ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης

Οι 5 ενότητες του έργου, διατηρήθηκαν σχεδόν όπως είναι χωρισμένες στην αρχική δημοσίευση της ανωτέρω διεύθυνσης.

Δογματική Θεολογία - Πρόλογος

Δογματική Θεολογία Μέρος πρώτον

Δογματική Θεολογία Μέρος δεύτερον

Δογματική Θεολογία Μέρος τρίτον

Δογματική Θεολογία Μέρος τέταρτον

Δογματική Θεολογία Μέρος πέμπτον

Δογματική Θεολογία Μέρος έκτον

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΔΟΓΜΑΤΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ

Εισαγωγὴ Δογμάτων

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΟΔΟΙ

Οικουμενικές Σύνοδοι

Κανόνες Α' Οικουμενικής Συνόδου

Κανόνες Β' Οικουμενικής Συνόδου

Κανόνες Γ' Οικουμενικής Συνόδου

Η Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος και το Πρωτείον

Κανόνες Δ' Οικουμενικής Συνόδου

Κανόνες Ζ' Οικουμενικής Συνόδου

Κανόνες Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου

ΑΣΚΗΣΙΣ ΚΑΙ ΘΕΩΡΙΑ

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ

Εισαγωγικά

Αι έξ ενότητες του παρόντος βιβλίου αποτελεούν κείμενα τα οποία εγράφησαν ή εξεφωνήθησαν εις συγκεκριμένας ευκαιρίας, κατόπιν δε έτυχον επεξεργασίας και εδημοσιεύθησαν εις περιοδικά υπό του ιδίου του συγγραφέως, ζώντος έτι αυτού.
Τα κείμενα ταύτα καλύπτουν χρονικήν περίοδον τεσσαράκοντα ετών.

α’) Το «Περί των βάσεων της Ορθοδόξου ασκήσεως» κείμενον εγράφη πρωτοτύπως εις την ρωσικήν, παρουσιάσθη το 1952 εις Παρισίους, και εδημοσιεύθη εις το περιοδικόν «Messager de l’Exarchat du Patriarche russe en Europe occidentale» (τεύχη 13 και 14), κατά το έτος 1953, υπό τον τίτλον «Об основах православного подвижничества».

Η γαλλική μετάφρασις αυτού, «Des fondements de l’ascèse orthodoxe», εδημοσιεύθη εις το αυτό περιοδικόν το επόμενον έτος 1954 (τεύχη 17 και 18). Η έκδοσις αύτη μετ’ ελαφρών διορθώσεων και αλλαγών επί της μορφής απετέλεσε το δεύτερον μέρος του βιβλίου του Γέροντος Σωφρονίου «La felicité de connaitre la voie», σελ. 11-55.

Αγγλική μετάφρασις αυτού εδημοσιεύθη εν έτει 1964 εις το περιοδικόν «The Orthodox Ethos», Studies in Orthodoxy, τόμ. 1, σελ. 259-286, υπό τον τίτλον «Principles of orthodox asceticism».
Την ενότητα αυτήν μετεφράσαμεν εκ του ρωσικού ακολουθήσαντες ως προς την μορφήν το γαλλικόν κείμενον.

β’) Το κείμενον «Περί της αναγκαιότητος των τριών αποταγών εις τον Άγιον Ιωάννην Κασσιανόν τον Ρωμαίον και τον Άγιον Ιωάννην τον Σιναΐτην» αποτελεί κατ’ ουσίαν ανάπτυξιν του «περί των
τριών αποταγών» υποκεφαλαίου (α 30-34), του Β’ κεφαλείου της μελέτης «Περί των βάσεων της Ορθοδόξου ασκήσεως». Το κείμενον τούτο αποτελεί διάλεξιν, ήτις εδόθη υπό του συγγραφέως εις την Οξφόρδην, και εξεδόθη εις την γαλλικήν εις το Sonderdruck aus Studia Patristica V. Edited by F.L.Cross, Akademie-Berlin 1962, υπό τον τίτλον «De la nécessité des trois reoncements chez St. Cassien le Romain et St. Jean Climaque».

γ’) Το «Περί χριστιανικής τελειότητος και μοναχισμού» κείμενον αποτελεί γραπτήν του Γέροντος Σωφρονίου εις ερώτησιν επισκέπτου τινός εκ Ρωσίας, ήτις εδόθη ως ομιλία την 31ην Αυγούστου 1992, κατά την ώραν (10.30-11.30 π.μ.) της καθ’ εκάστην Δευτέραν τακτής συνάξεως της αδελφότητος του Τιμίου Προδρόμου. Επισυνάπτοντες τούτο εις το τέλος της μελέτης «Περί των βάσεων της Ορθοδόξου ασκήσεως» δηλούμεν το συγγενές του θέματος. Καίτοι εις τινα σημεία το περιεχόμενον αυτού φαίνεται να αφορά εξωτερικώς εις την Εκκλησίαν της Ρωσίας, κατά κύριον λόγον, εθεωρήσαμεν ότι, παρά ταύτα, δύναται να αποτελέση μήνυμα ενότητος δια πάσαν Εκκλησίαν, μοναστικήν αδελφότητα, οικογένειαν και οιανδήποτε άλλην μορφήν «κοινής» ζωής.

δ’) Η μελέτη «Η ενότης της Εκκλησίας κατ’ εικόνα της Αγίας Τριάδος» συνετάχθη αρχικώς κατά την δεκαετίαν του ’50 και εδημοσιεύθη κατά πρώτον εν Παρισίοις εις το περιοδικόν «Contacts», τεύχη 21, 23 και 24, υπό τον τίτλον «Unité de l’Eglise à l’image de la Sainte Trinité». Εν συνεχεία αύτη συμπεριελήφθη εις το πρώτον μέρος του βιβλίου του Γέροντος Σωφρονίου «La felicité de connaitre la voie», γενομένων επ’ αυτής ωρισμένων αλλαγών επί της μορφής αυτής κυρίως. Δια την ελληνικήν μετάφρασιν της ενότητος αυτής ηκολουθήσαμεν το κείμενον τούτο, το οποίον εθεωρείτο υπό του συγγραφέως ως τελικόν.

ε’) Ο «Λόγος εις την Μεταμόρφωσιν» εξεφωνήθη εις την ρωσικήν, αργότερον δε συνετάχθη υπό του συγγραφέως και εδημοσιεύθη εις το περιοδικόν «Messager de l’Exarchat du Patriarche russe en Europe occidentale», τεύχος 19, Paris 1954, σελ. 127-135, υπό τον τίτλον «Слово на Преображение Господне».

Ϛ’) Ο «τελευταίος λόγος» αποτελεί τους τελευταίους λόγους τους οποίους απηύθυνεν ο Γέρων Σωφρόνιος προς το εκκλησίασμα κατά την ημέραν της εορτής του Αγίου Σωφρονίου Πατριάρχου Ιεροσολύμων (11ην Μαρτίου 1993), εις τον Ιερόν Ναόν του Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου της Ι. Μονής του Τιμίου Προδρόμου, πριν ούτος διανείμη το αντίδωρον, ευχηθή και ευχαριστήση ένα έκαστον των παρευρισκομένων. Αύτη ήτο και η εσχάτη Θεία Λειτουργία την οποίαν ετέλεσε –εκτός της ημέρας του Πάσχα (18ην Απριλίου 1993), κατά την οποίαν απλώς συνελειτούργησεν–, ακριβώς τέσσαρες μήνας, προ της κοιμήσεως αυτού, η οποία έλαβε χώραν την 11ην Ιουλίου 1993.

Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου,

Έσσεξ Αγγλίας

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Εισαγωγικά

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟΝ

Ι. ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΒΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΑΣΚΗΣΕΩΣ

Α’ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΑΣΚΗΣΕΩΣ

Β’ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΣΤΑΔΙΩΝ ΑΠΟΤΑΓΗΣ

Διαφοραί μεταξύ των ασκητών ως προς την κατανόησιν των διαφόρων θεμάτων.

Αι τρεις κλήσεις

Περί των τριών αποταγών

Περί των τριών σταυρών

Γ’ ΤΑ ΤΡΙΑ ΣΤΑΔΙΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑΧΙΚΗΣ ΚΛΗΣΕΩΣ

Δ’ ΑΙ ΜΟΝΑΧΙΚΑΙ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ

1. Η υπακοή

2. Η παρθενία και η σωφροσύνη

3. Η ακτημοσύνη

4. Σταθερότης

Αι τρεις γεννήσεις

Ι Ι. ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΟΣ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΑΠΟΤΑΓΩΝ

Ι Ι Ι. ΠΕΡΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΥ

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ

ΙV. Η ΕΝΟΤΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΤ’ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

Α’ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

Β’ ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΚΑΙ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΓΝΩΣΙΣ

Γ’ ΤΡΙΑΔΟΛΟΓΙΚΑΙ ΑΝΤΙΝΟΜΙΑΙ

Δ’ ΘΕΩΣΙΣ

Ε’ Η ΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΟΣ

ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟΝ

V. ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΘΑΒΩΡΙΟΥ ΦΩΤΟΣ

VI. ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΛΟΓΟΣ

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΕΣΣΕΞ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ

Αρχιμανδρίτης Έσσεξ Σωφρόνιος - Βιογραφία

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΕΥΡΟΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ,Η ΔΕ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ.

ΙΩΑΝΝΟΥ Σ. ΡΩΜΑΝΙΔΟΥ

Το κλειδί δια την κατανόησιν της μεταβολής της Ορθοδόξου Καθολικής Παραδόσεως από παρανόμου εις νόμιμον θρησκείαν και κατόπιν εις επίσημον Εκκλησίαν, έγκειται εις το γεγονός, ότι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία διεπίστωσε, ότι δεν είχε απέναντί της απλώς μίαν επί πλέον μορφήν θρησκείας ή φιλοσοφίας, αλλά μίαν καλώς οργανωμένην Εταιρίαν Νευρολογικών Κλινικών, αι οποίαι εθεράπευον την νόσον της θρησκείας και την αναζητούσαν την ευδαιμονίαν ασθένειαν της ανθρωπότητος και έτσι παρήγον φυσιολογικούς πολίτας με ανιδιοτελή αγάπην, αφιερωμένους εις την ριζικήν θεραπείαν των προσωπικών τους και των κοινωνικών νοσημάτων. Η σχέσις που ανεπτύχθη μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας, ήτο ακριβώς αντίστοιχος προς την σχέσιν μεταξύ Κράτους και συγχρόνου Ιατρικής.

Η Θρησκεία είναι νευροβιολογική ασθένεια

1 - Η Νόσος τής Θρησκείας

2 - Αι Σύνοδοι ως Εταιρείαι Νευρολογικών Κλινικών

3 - Η προέλευσις των Συνόδων

4 - Συμπεράσματα

5 – Επίμετρον

6 – Υποσημειώσεις

ΔΙΔΑΧΕΣ

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ

Ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἀνοιχτὴ τὴν ἀγκαλιά της, γιὰ νὰ μᾶς ὑποδεχθεῖ. Ἂς τρέξουμε γρήγορα ὅσοι ἔχουμε βαριά τη συνείδηση. Ἂς τρέξουμε καὶ ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἕτοιμη νὰ σηκώσει τὸ βαρὺ φορτίο μας, νὰ μᾶς χαρίσει τὴν παρρησία πρὸς τὸ Θεό, νὰ γεμίσει τὴν καρδιά μας μὲ εὐτυχία καὶ μακαριότητα...

Ἀπὸ τὴ σειρὰ τῶν φυλλαδίων «Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ» τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου

Ὠρωποῦ Ἀττικῆς.

Ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως
Διδαχές

Πρόλογος

Ὁ δρόμος τῆς εὐτυχίας

Ἀγάπη

ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ

Κεφάλαια περί Αγάπης - Μάξιμος Ομολογητής

ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΑ

ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΙΑΝΙΝΩΦ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΕΩΣ

Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1987. Από τότε εκυκλοφόρησε σε 4 εκδόσεις (= 20.000 αντίτυπα).

Μας μιλάει για την τάση που έχουν μερικοί ευσεβείς, να αναζητούν με λαχτάρα «θαύματα και σημεία», «θαυματουργούς», «σημειοφόρους», «χαρισματούχους».

Μας λέγει, ότι δεν πρέπει να λιγωνόμαστε για «θαύματα και σημεία». Γιατί με «θαύματα και σημεία», και μάλιστα μεγάλα και καταπληκτικά, θα προσπαθήσει να μας πλανήσει ο αντίχριστος, τότε που θα έλθει.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Πρόλογος

Ο Επίσκοπος Ιγνάτιος

ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Τι ζητούσαν οι Φαρισαίοι

Τι δείχνει η αξίωσή τους

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’

ΤΙ ΛΕΓΕΙ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

Σημείον εκ του ουρανού

Έργα του Διαβόλου και έργα του Θεού

Να πλανήση, ει δυνατόν, και εκλεκτούς

Απάτη και κατεργαριά

Το λάθος των Φαρισαίων

Τα θαύματα του Χριστού

Η μυστική σημασία

α. της ξήρανσης της άκαρπης συκιάς

β. της θεραπείας του παραλύτου της Καπερναούμ

Αφετηρία πίστης

Γιατί ο κόσμος δεν πιστεύει

Πως ο άνθρωπος καταντάει υπηρέτης του Αντιχρίστου

Η αποστασία, προστάδιο της ελεύσεως του Αντιχρίστου

Σημεία της αιωνίας σωτηρίας

Τα θαύματα άλλοτε και σήμερα. Τι λέγει ο άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Δεν μας χρειάζονται πια

Ο λόγος του Θεού

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β’

ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ

Μια παράξενη τάση

Πότε ζητούμε την βοήθεια του Θεού

Θέλουν να κάμουν θαύματα!

Θέλουν να τους γίνουν θαύματα!

Δεν μας χρειάζονται τα θαύματα!

Υπομονή μας χρειάζεται

Με τις δοκιμασίες γινόμεθα δόκιμοι

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ’

ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΛΕΠΩΜΕ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΣΗΜΕΡΑ

Σημεία του Χριστού και σημεία του Αντιχρίστου. Σε τι διαφέρουν

Σε τι και πόσο μας βοηθούν τα θαύματα

Ποίοι ζητούν θαύματα

Ο Αντίχριστος έρχεται

Με τι και πως θα τον αντιμετωπίσωμε;

α. με την ζώσα πίστη

β. με την ταπεινοφροσύνη

γ. με την προσευχή

Γρηγορείτε ουν και προσεύχεσθε

Βιβλιογραφία

ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΙ Η ΑΝΤΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥΣ

ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

Ἔκδοση Συνοδίας Σπυρίδωνος ἹερομονάχουΝέα Σκήτη - Ἅγιον Ὄρος (1997)

Ἀνάμεσα στὰ προβλήματα ποὺ ἀντιμετωπίζει ὁ ἄνθρωπος ποὺ προσεύχεται, εἶναι καὶ τὸ πρόβλημα τῶν λογισμῶν.

Τὸ βιβλιαράκι αὐτὸ δὲν ἀποτελεῖ μία ἐμπεριστατωμένη μελέτη στὸ σοβαρὸ αὐτὸ θέμα τῶν λογισμῶν· εἶναι μία ὁμιλία ποὺ ἔχει γίνει πρὶν ἀπὸ ἀρκετὸ καιρό. Ἐδῶ παρουσιάζεται ἀρκετὰ βελτιωμένη χωρὶς νὰ ἔχει χάσει τὴν ἀρχική της μορφὴ ὡς ὁμιλίας. Καὶ ἐπειδὴ πολλοὶ εἶναι αὐτοὶ ποὺ παλεύουν μὲ τοὺς αἰσχροὺς λογισμοὺς καὶ περισσότεροι αὐτοὶ ποὺ «τὰ χάνουν», καταβάλλεται μία προσπάθεια νὰ καταλάβῃ ὁ χριστιανὸς ποὺ ἀγωνίζεται τί εἶναι οἱ λογισμοί, ἀπὸ ποὺ προέρχονται, ποιὰ τὰ ἀποτελέσματά τους καὶ πὼς ἀντιμετωπίζονται.

Ἂν ἀπὸ τὴν μικρὴ αὐτὴ ἐργασία κάποιος ὠφεληθῆ, ἂς προσεύχεται γιὰ ἐκείνους ποὺ κοπίασαν

1. Ὁ σκληρὸς πόλεμος

2. Οἱ λογισμοὶ καὶ ἡ προέλευσή τους

3. Πορεία πρὸς τὴ χώρα τῆς ἁμαρτίας

4. Τὰ στάδια τῆς ἁμαρτίας

5. Τὰ πάθη πηγὴ τὸν πονηρῶν λογισμῶν

6. Κατηγορίες τῶν λογισμῶν

7. Ἀρχὴ τοῦ πόλεμου οἱ λογισμοί

8. Ἡ δαιμονικὴ πανουργία

9. Οἱ βλάσφημοι λογισμοί

10. Ὁ ὁρμαθὸς τῶν λογισμῶν

11. Συνδυασμὸς λογισμῶν

12. Ἀποτελέσματα τῶν λογισμῶν

13. Ἡ ἀντιμετώπισις τῶν λογισμῶν

ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΝΕΟΦΥΤΟΥ Πρεσβυτέρου

O ἄνθρωπος πλάστηκε ἀπό τό Θεό γιά νά ζήσει αἰώνια μέσα στή χαρά τοῦ Παραδείσου, τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Πλασμένος κατ’ ἀρχάς πάνω στή γῆ θά ἐργαζόταν «τό κατ’ εἰκόνα» γιά νά φθάσει στό « καθ’ ὁμοίωσιν» νά γίνει δηλαδή θεός κατά χάρη καί νά εἶναι αἰώνια εὐτυχισμένος. Ὅμως ἀστόχησε μέ τά γνωστά γεγονότα τῆς παρακοῆς τῶν πρωτοπλάστων. Διώχτηκε ἀπό τόν Παράδεισο καί ζοῦσε μέ τή νοσταλγία του, μέχρι πού ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἐξεῦρε τό μέσο γιά τήν ἐπανάκτηση του. Μέ τή σάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου, τό πάθος καί τήν Ἀνάστασή Του, ἄνοιξεν ὁ δρόμος πρός τόν Παράδεισο. Τώρα ἔχει τή δυνατότητα ὁ ἄνθρωπος, ἄν τό θέλει φυσικά, νά εἰσέλθει σ’ αὐτόν, μέ πάντοτε μέ ὁρισμένες προϋποθέσεις. Ἀναγκαία προϋπόθεση εἶναι νά ἐφαρμόζει τό θέλημα τοῦ Κυρίου, νά μιμηθεῖ δηλαδή τή ζωή πού φανέρωσε καί ἔζησε στή γῆ μας, ὁ Σωτήρας μας Χριστός.

Προσευχή πρόλογος

Ἡ προσευχή πλουτίζει πνευματικά τόν Άνθρωπο.

Τί ἐννοούμε όταν ἀναφερόμαστε στήν Προσευχή.

Η προσευχη στην Αγία Γραφή

Που Πότε Πώς;

Πότε περέπει νά προσευχόμαστε;

Πως προσευχόμαστε;

Στοιχεία Θεάρεστης Προσευχής

Περιεχόμενο της Προσευχής

Προσευχή για τους Εχθρούς μας

Ενα σχεδιάγραμμα Προσευχής

Η ομαδική Προσευχή

Η αδιάλειπτη Προσευχή

Η Προσευχή και οι άλλες Αρετές

Ἡ Προσευχή με τήν Αγάπη.

Ἡ Προσευχή μέ τήν Ελεημοσύνη.

Ωφέλειες απο την Προσευχή

Εμπόδια στην Προσευχή.

Γιατι δεν παίρνουμε Απάντηση στις Προσευχές μας

Προσευχή - Αντί Επιλόγου

ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΗΘΟΥΣ ΚΑὶ ΧΡΗΣΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ

ΜΕΓΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ

Παραινέσεις, περὶ Ἤθους καὶ Χρηστῆς Πολιτείας

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ ΛΥΤΡΩΤΟΥ

ΛΕΩΝΙΔΟΥ Ι ΦΙΛΙΠΠΙΔΟΥ

Καθηγητού και Πρυτάνεως του Πανεπιστημίου Αθηνών

Πρόλογος
Ένας εκ των γνωστοτέρων και επιφανεστέρων θρησκειολόγων και ακαδημαϊκών Διδασκάλων του 20ού αιώνος υπήρξεν ο αείμνηστος Καθηγητής μας εις την Θεολογικήν Σχολήν του Πανεπιστημίου Αθηνών Λεωνίδας Ι. Φιλιππίδης (1898-1973), Πρύτανις του ιδίου Πανεπιστημίου δια το έτος 1965-1966. Συναρπαστικός διδάσκαλος, άριστος γνώστης και χειριστής της Ελληνικής Γλώσσης και το σπουδαιότερο απαράμιλλος συγγραφέας. Τα βιβλία του και οι ερευνητικές μελέτες του αποτελούν πρότυπα επιστημοσύνης, μεθοδικότητας και παιδείας (ERUDITIO). Το καταστάλαγμα της μακράς ενασχολήσεώς του με το θρησκειακό φαινόμενο σε όλες τις εκφάνσεις του περικλειόταν στον αγαπημένο του αποφθεγματικό λόγο: ‘’Εκ του Ενός, δια των πολλών εις τον Ένα’’. Η φράση αυτή περιέκλειε κατά τον αείμνηστο διδάσκαλο την τραγική, αλλά και λυτρωτική συνάμα πορεία της ανθρωπότητας, που από την μονοθεΐα κατέπεσε στην πολυθεΐα, για να επιστρέψει δια του Χριστού και εν Χριστώ εις τον Ένα και αληθινό Θεό, τον Τριαδικό Θεό της Χριστιανοσύνης, ορθοδόξως πιστευόμενο και λατρευόμενο. Η διδασκαλία του στρεφόταν συχνά γύρω από την λυτρωτική ζήτηση του Ενός και μόνου Αληθινού (Α’ Ιωάνν. 5, 20) όλων των λαών της γης και μάλιστα του Ελληνικού, ο οποίος, θεία ευλογία, παρουσιάζει στην μακρά ιστορική του διαδρομή στον χώρο της πολυθεΐας την υψηλότερη και ειλικρινέστερη λυτρωτική αναζήτηση, κατευθυνόμενος μυστικά από τον Τριαδικό Θεό στην ιστορική και αποφασιστική συνάντησή του με τον Ιησούν Χριστόν, την μόνη στην ιστορία ενσάρκωση του Αληθινού Θεού, Τον Οποίο του εκήρυξε και του εγνωστοποίησε ο Απόστολος Παύλος, ο φωτιστής της Ελλάδος και δι’ αυτής όλης της Ευρώπης, εις την κλασσική ομιλία του στον αθηναϊκό Άρειο Πάγο.

Πρόλογος Πρωτοπ. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός - Καθηγητής Παν/μίου Αθηνών

Η παγκόσμια προσδοκία θεανθρώπου Λυτρωτού
Το Θέμα
Στους Ινδούς
Συμπέρασμα
Η Π.Δ.Περί του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού: Χριστολογικά χωρία, μεσσιανικές προφητείες
Ο Χριστοκεντρικός χαρακτήρας της Π.Δ.
Η εκπλήρωση της προσδοκίας Θεανθρώπου Λυτρωτού ως λύση του πανανθρώπινου δράματος
Η διαφορά του μόνου ιστορικού και μόνου πραγματικού Θεανθρώπου από τους εξωχριστιανικούς φανταστικούς ή πλασματικούς, ανύπαρκτους, θεανθρώπους: η δια τούτων προϋποτύπωση του Προσδοκώμενου
Η πλήρης συμφωνία της διδασκαλίας της Ορθόδοξης Χριστιανικής Δογματικής περί της εν Χριστώ ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου προς τα πορίσματα της θρησκειολογικής έρευνας
Η θρησκειολογική σημασία των ονομάτων και κυριώτερων επωνυμιών του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού
Η παγκοσμιότητα της λύτρωσης δια του Θεανθρώπου Κυρίου Ιησού Χριστού
Η πρώτη επαφή της Χριστιανικής Αλήθειας με την ελληνική σοφία στην Αθήνα
Η θρησκεία του Χριστού απέναντι στα εξωχριστιανικά θρησκεύματα
Μέθοδος προς επιτυχή διεξαγωγή της (ιερ)αποστολής

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ - ΒΙΟΣ, ΔΡΑΣΙΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΟΝ

Ν.ΤΡΕΜΠΕΛΑΣ

Η πρωτοβουλία διά την συγγραφήν της παρούσης βιογραφίας του Πρωτοκλήτου αποστόλου και προστάτου της πόλεως Πατρών ανήκει εξ ολοκλήρου εις την ευγενή αλλά και επίμονον προτροπήν του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κυρίου Θεοκλήτου. Προ έτους και πλέον μου διετύπωσεν εν Αθήναις την παράκλησιν να επιχειρήσω την συγγραφήν ταύτην και παρά την αντιταχθείσαν ευθύς εξ αρχής άρνησίν μου η Σεβασμιότης του δεν απεθαρρύνθη, αλλ' οσάκις με συνήντα, δεν έπαυε να μου υπενθυμίζη την υποχρέωσιν, την οποίαν είχον, όπως αποδώσω εις τον πολιούχον της εκθρεψάσης με πόλεως το οφειλόμενον .΄Ονομα καταγωγή και επάγγελμα του Ανδρέου (απόσπασμα προλόγου)

Καθαρώς ελληνικόν το όνομα Ανδρέας (ή Ανδρεύς ή Ανδρείας) παραγόμενον εκ της λέξεως ανδρεία και παρ’ Ηροδότω, Πλουτάρχω, ΙΙαυσανία και Δίωνι Κασσίω απαντώμενον, υπήρξεν έν εκ των ονομάτων εκείνων, όπως και τα ονόματα Φίλιππος και Νικόδημος, τα οποία υπό την ελληνικήν επίδρασιν κατέστησαν από του δευτέρου προ Xpιστού αιώνος λίαν συνήθη παρ’ Ιουδαίοις. Απ’ αυτών δε των πρώτων ημερών της νέας περιόδου, τήν οποίαν ανεκαίνησεv ο ενανθρωπήσας Κύριος ημών, εγένετο το όνομα τούτο περίδοξον και λαμπρόν, διότι υπήρξεν όνομα του πρωτοκλήτου των αποστόλων του.

Ο Απόστολος Ανδρέας - Βίος, δράσις και μαρτύριον αυτου εν Πάτραις

Ο Απόστολος Ανδρέας εν Πάτραις

Η δράσις του Αποστόλου Ανδρέα

Καταδίκη και σταυρικός θάνατος του Πρωτοκλήτου

Τα κατά τάς μεταφοράς του Ιερού Λειψάνου

Σημειώσεις

ΒΙΟΙ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΓΙΩΝ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΩΝ

Βίος καὶ Μαρτύριον τών Ἁγίων Πέντε Παρθένων ἐν Κρήτη.

Βίος καὶ Μαρτύριον τού Ἁγίου Ὁσιομάρτυρος Κυπριανού.

Μαρτύριον τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Εὐφημίας

Βίος καὶ Μαρτύριον τού Ἁγίου Γερασίμου

Βίος καὶ Μαρτύριον τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Ἰωάννου τ...

Βίος και Θαύματα Νεομάρτυρος Νικολάου

ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ ΑΥΤΟΠΡΑΓΜΑΤΩΣΗ ΣΩΤΗΡΙΑ

ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ Π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ 1931 - 1996

Γεννήθηκε στην Καζάρμα (Χαραυγή) Μεσσηνίας, το έτος 1931. Υπήρξε ο ενδέκατος και τελευταίος γιός πολύτεκνης οικογένειας, μεταξύ εννέα γιών και δύο θυγατέρων.

Ελαβε την στοιχειώδη εκπαίδευση στην Καζάρμα και τη Γυμνασιακή στην Καλαμάτα. Απεφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1957 και απέκτησε διδακτορικό δίπλωμα στη Φιλοσοφική στην Μαγεντία. Υπηρέτησε ως βοηθός στο Πανεπιστήμιο του Μύνστερ. Απέκτησε το διδακτορικό δίπλωμα στη Θεολογική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Διαβάστε όλο το βιβλίο στο κάτωθι σύνδεσμο:

Διαβάστε όλο το Βιβλίο

Αυτογνωσία Αυτοπραγμάτωση Σωτηρία

ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ

Οι Προφητείες του Άγιου Κοσμά

Ἅγιος Κοσμάς ὁ Αἱτωλός - Προφητείες

AΣΚΗΣΗ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΑΣΜΟΥ
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΩΣΗΦ

Πρόλογος

Εις την καθ ημάς υλόφρονα και υλιστικήν εποχήν δυσκόλως ακούεται λόγος περί ασκήσεως. Τούτο διότι αι καρδίαι ημών των χριστιανών εβαρύνθησαν εν «κραιπάλη και μέθη και μερίμναις βιοτικαίς» και λίαν δυσχαιρένομεν ακούοντες περί νηστείας, αγρυπνίας, προσευχής και λοιπής κακοπαθείας και ασκήσεως. Η καθ ημάς «άπιστος και διεστραμμένη γενεά μεριμνά και τυρβάζη περί πολλά πλην του ενός ου εστι χρεία» (πρβλ. Ματθ. ιζ΄ 17, Λουκ. ι΄ 41-42). Το ευαγγελικόν όμως μήνυμα τυγχάνει αναλλοίωτον και δεν προσαρμόζεται εις τους εκάστοτε συρμούς και τάσεις των διαφόρων εποχών. Το λυτρούν κήρυγμα του Θεανθρώπου Ιησού, καίτοι φαίνεται αναχρονιστικόν και δυσχερές δια την αυτοματοποιηθείσαν και πνευματικώς ράθυμον εποχήν μας, είναι η αιώνιος αλήθεια και η μόνη οδός θεογνωσίας.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

00 – Ασκηση η μητέρα του Αγιασμού

01 - Το απαραίτητο της άσκησης

02 - Μορφές της "εν Θεώ" άσκησης

03 - Η εξουσία της θείας υιοθεσίας

04 - Το καθήκον που πηγάζει από την πίστη

05 - Νόμοι και τρόποι του πνευματικού πολέμου κατά τους Πατέρες

06 - Τα έργα του "καινού" και του "παλαιού" ανθρώπου

07 - Λόγοι ωφέλιμοι από την εμπειρία των Πατέρων

08 - Η αποθάρρυνση, ένας ύπουλος εχθρός

09 - Η άσκηση της νοεράς προσευχής στον κόσμο

010 - Τιμωρεί ο Θεός;

Η ΠΟΡΕΙΑ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

ΠΛΑΚΙΔΑΣ DESEILLE

Μέ απεριόριστη ευγνωμοσύνη στρέφω τη σκέψη μου σε όλους εκείνους που συντέλεσαν στην ανθρώπινη και πνευματική μου ανατροφή. Διαπαιδαγωγήθηκα στους κόλπους της οικογένειας μου, στη σχολή της μεγάλης λειτουργικής και πατερικής παραδόσεως της Εκκλησίας. Η γιαγιά μου και οι δυο θείες μου από την πλευρά του πατέρα μου, οι οποίες άσκησαν πάνω μου μια βαθιά επίδραση, είχαν για προσφιλές βιβλίο το «Βιβλίο της αρχαίας Προσευχής» του αββά Cabrol και το «Λειτουργικόν Έτος» του αββά Gueranget, που περιέχει τόσα θαυμάσια κείμενα από τις αρχαίες λειτουργίες της Δύσεως και της Ανατολής.

		Κεφαλαιο πρωτο - σταθμοι ενος προσκυνηματος πρωτη μορφωση ι. σιστερσιανη ζωη (1942 - 1966) το αββαειο της bellefontaine στη σχολη των πατερων της εκκλησιας και της πνευματικης παραδοσεως πρωτη συναντηση της ορθοδοξης εκκλησιας: το ινστιτουτο του απου σεργιου δημοσιευσεις και αλλες δραστηριοτητες ταξιδι στην αιγυπτο βιβλικη, λειτουργικη και πατερικη ανανεωση στη ρωμαϊκη εκκλησια η β' βατικανη συνοδος ii. το μοναστηρι toυ aubazine (1966-1977) αρχες της ιδρυσεως το μοναστηρι της μεταμορφωσεως εκκλησιαστικο προβλημα προφητικη εμπειρια; τελευταιοι σταθμοι iii. το αγιον ορος και η εκκλησία στη γαλλια (απο το 1978) το αγιον ορος το προβλημα του βαπτισματος επιστροφη στη γαλλια η κατασταση της ορθοδοξης εκκλησιας στη γαλλια σημειωσεις Κεφαλαιο δευτερο: ο αγιος αυγουστινος και to «filioque» 1. η τριαδικη διδασκαλια των πατερων της εκκλησιας 2. η διδασκαλια του αγίου αυγουστινου 3. επιδραση της τριαδικης διδασκαλιας του αγιου αυγουστινου στη δυση 4. το αυγουστινειο «filioque» και η ορθοδοξια συμπερασματα σημειωσεις Κεφαλαιο τριτο: ορθοδοξη προσεγγιση της ενοτητας των χριστιανων 1. το πατερικο προτυπο της ενοτητας 2. η ορθοδοξη εκκλησια και η οικουμενικη κινηση 3. ο διαλογος με τη ρωμαιοκαθολικη εκκλησια 4. η ορθοδοξη εκκλησια και η «εκκλησιαστικοτητα» της ρωμαιοκαθολικης εκκλησιας σημειωσεις Κεφαλαιο τεταρτο : η ορθοδοξη εκκλησια και η δυση 1. το ορθοδοξο παρελθον της δυσεως 2. η αναγεννηση της ορθοδοξης εκκλησιας στη δυση 3. τα σημερινα προβληματα της ορθοδοξης εκκλησιας στη δυση 4. οι απαιτησεις της παρουσης καταστασεως 5. σημασια της ορθοδοξης μαρτυριας στη δυση

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΑΙ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΩΝ

ΚΑΤΑ ΤΟΝ 20 ΑΙΩΝΑ

Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Ιωάσαφ Μακρής, της Ιεράς Μονής Μεγάλου Μετεώρου

Στις μέρες μας αναπτύσσεται ιδιαίτερη δραστηριότητα στον τομέα της Oικουμενικής Kινήσεως και γίνεται ευρύτατα λόγος για την προσέγγιση Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών και την πορεία προς την «ενότητα των εκκλησιών».

Την πορεία αυτή σημάδεψαν μία σειρά επιλογές, αποφάσεις και γεγονότα στην διάρκεια του 20ου αιώνα τα οποία θα παρουσιάσουμε στο παρόν κείμενο.

Οικουμενισμός - Ιστορική καί Kριτική προσέγγιση

Η Πατριαρχική εγκύκλιος του 1895

Οι απαντήσεις των Ορθοδόξων Εκκλησιών

Η εκλογή του Πατριάρχη Αθηναγόρα

Η πατριαρχία Αθηναγόρα

Η καλλιέργεια σχέσεων με το Βατικανό

Η συνάντηση των Ιεροσολύμων

«Επίθεση αγάπης» και διγλωσσία του Βατικανού

Ο επίσημος θεολογικός διάλογος Ορθοδόξων-Ρωμαιοκαθολικών

ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ: ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΞΑΗΜΕΡΟΝ

Η «Εξαήμερος» του Μεγάλου Βασιλείου αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα έργα της Πατερικής Γραμματείας. Αποτελείται από εννέα λόγους που εκφωνήθηκαν στην Καισάρεια, πιθανόν κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Είναι ένας υπομνηματισμός στα πρώτα κεφάλαια της Γένεσης. Δυστυχώς δεν περιλαμβάνεται σε αυτό ομιλία που να αναφέρεται στη δημιουργία του ανθρώπου (Σχετικό έργο που χρησιμοποιεί το όνομα του Μ. Βασιλείου είναι ψευδεπίγραφο).

᾿Εν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.

Περι του ἀόρατος ἦν ἡ γῆ καὶ ἀκατασκεύαστος

Περί του στερεώματος.

Περί συναγωγής των υδάτων

Περὶ βλαστήσεως γής

Περὶ γενέσεως φωστήρων.

Περὶ ερπετών

Περὶ πτηνών καὶ ενύδρων.

Περὶ χερσαίων